Το δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ ή το DNA είναι το υλικό που περιέχει κληρονομικές πληροφορίες σε όλα τα ζωντανά όντα, αυτά θεωρούνται ως ένα σύνολο γενετικών οδηγιών που χρησιμοποιούνται για την περαιτέρω ανάπτυξη των οργανισμών και άλλων λειτουργιών. Ταυτόχρονα, το RNA ή το ριβονουκλεϊνικό οξύ διαδραματίζουν ρόλο στη σύνθεση πρωτεϊνών και επίσης στη μετάδοση γενετικών πληροφοριών. Το DNA είναι διπλή ελικοειδής δομή ενώ το RNA είναι μονόκλωνο.
Όπως υποδηλώνει το όνομα, το DNA περιέχει δεοξυριβόζη και στερείται ενός ατόμου οξυγόνου . Το RNA περιέχει ριβόζη και μπορεί να είναι περισσότερο από ένα είδος. Το DNA περιέχει αζωτούχες βάσεις όπως η αδενίνη (Α), η κυτοσίνη (C), η γουανίνη (G) και η θυμίνη (Τ), ενώ υπάρχει Uracil (U) αντί της Thymine (T) στο RNA.
Το DNA και το RNA καθώς και οι πρωτεΐνες διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο από την αρχή του σχηματισμού ενός νέου κελιού έως ότου ολοκληρωθεί η εργασία του. Το DNA και το RNA μπορεί να φαίνονται παρόμοια, αλλά η λειτουργία τους ποικίλλει. Παρά το γεγονός ότι εργάζονται συντονισμένα, έτσι μια σωστή λειτουργία ενός σώματος συνεχίζεται. Σε αυτό το άρθρο, θα περάσουμε από τη διαφορά μεταξύ δύο από αυτές, μαζί με τη σύντομη συζήτηση.
Συγκριτικό διάγραμμα
| Βάση για σύγκριση | Το δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ (ϋΝΑ) | Το ριβονουκλεϊνικό οξύ (RNA) |
|---|---|---|
| Εννοια | Το DNA αντιπροσωπεύει το δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ που αποτελείται από δίκλωνο μόριο που αποτελείται από μακρά αλυσίδα νουκλεοτιδίων. | Το RNA σημαίνει Ribonucleic οξύ είναι μονόκλωνη έλικα που αποτελείται από βραχύτερες αλυσίδες νουκλεοτιδίων. |
| Αζωτούχο βάση | Αδενίνη (Α), Θυμίνη (Τ), Κυτοσίνη (C), Γουανίνη (G). | Αδενίνη (Α), ουρακίλη (U), κυτοσίνη (C), γουανίνη (G). |
| Βάση ζευγαρώματος | ΑΤ (αδενίνη-θυμίνη) CG (γουανίνη-κυτοσίνη). | AU (αδενίνη-ουρακίλη) CG (γουανίνη-κυτοσίνη). |
| Ελικόπτερο | Β μορφή δομής διπλής έλικας, που αποτελείται από μακρές αλυσίδες νουκλεοτιδίων. | Μια μορφή και είναι μονόκλωνο, που αποτελείται από βραχύτερες αλυσίδες νουκλεοτιδίων. |
| Ακτινοβολίες στις υπεριώδεις ακτίνες | Το DNA μπορεί να καταστραφεί. | Το RNA είναι ανθεκτικό στις ακτίνες UV. |
| Δραστικότητα | Λιγότερο αντιδραστική λόγω της παρουσίας δεσμού CH. | Περισσότερο αντιδραστική λόγω της παρουσίας δεσμού C-OH (υδροξυλίου). |
| Αντιγραφή | Το DNA είναι αυτοαναπαραγόμενο. | Το RNA συντίθεται από DNA. |
| Σταθερότητα σε αλκαλικές συνθήκες | Το DNA είναι σταθερό. | Τα RNA είναι ασταθή. |
| Τύποι | Δεν υπάρχουν τύποι. | Τρεις τύποι - mRNA, tRNA, rRNA. |
| Λειτουργία | Παίζει ρόλο στην αποθήκευση γενετικών πληροφοριών, για περαιτέρω ανάπτυξη και οργανώσεις άλλων κυττάρων. | Βοηθά στην κωδικοποίηση, αποκωδικοποίηση, γονιδιακή έκφραση και σύνθεση πρωτεϊνών. |
Ορισμός του DNA
Το DNA διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην αποθήκευση της γενετικής πληροφορίας σε όλα τα είδη οργανισμών, είτε πρόκειται για προκαρυωτικά είτε για ευκαρυωτικά, καθώς αποθηκεύει πληροφορίες για την εργασία και τη δομή κάθε κυττάρου. Σε μεγάλο βαθμό βρίσκονται στον πυρήνα, αλλά επίσης βρίσκονται σε μιτοχόνδρια, χλωροπλάστες κλπ. Όλες αυτές οι στατιστικές αποθηκεύονται στον πυρήνα κάθε κυττάρου έτσι ώστε όλα τα κύτταρα να έχουν παρόμοιο DNA στον πυρήνα τους όταν χωρίζονται.
Αργότερα, όταν αυτή η κυψέλη διαιρείται σε δύο θυγατρικά κύτταρα, μαζί με τον πυρήνα τους που δημιουργεί δύο ταυτόσημα κελιά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο γονέας και τα παιδιά του μοιάζουν να είναι πανομοιότυπα, καθώς το υλικό DNA κληρονομείται από τον γονέα στους απογόνους και επομένως μοιράζεται παρόμοια χαρακτηριστικά.
Όπως λέει το όνομα, το DNA περιέχει σακχαρόζη δεοξυριβόζης και μακρά αλυσίδα νουκλεοτιδίων . Αυτά τα νουκλεοτίδια ονομάζονται Αδενίνη (Α), Κυτοσίνη (C), Γουανίνη (G), Θυμίνη (Τ). Η αδενίνη (Α) και η γουανίνη (G) ονομάζονται πουρίνες και η κυτοσίνη (C), η θυμίνη (Τ) καλούνται ως πυριμιδίνες .
Η σύνδεση AT είναι δύο δεσμών υδρογόνου, ενώ η σύνδεση CG είναι τριών δεσμών υδρογόνου. Ο κύριος σκοπός του DNA είναι να ενημερωθεί για το είδος της πρωτεΐνης, το οποίο πρόκειται να γίνει, το οποίο θα καθορίσει περαιτέρω τη λειτουργία ενός κυττάρου.
Δεδομένου ότι η δομή του DNA είναι διπλή ελικοειδής, μοιάζει με στρεπτική σκάλα σε σπειροειδή μορφή. Κάθε βήμα μιας σκάλας που αποτελείται από ένα ζεύγος νουκλεοτιδίων, αποθηκεύοντας τη γενετική πληροφορία. Το DNA περιέχει CH δεσμό, εξαιτίας του οποίου είναι λιγότερο δραστικό και συνεπώς σταθερό σε αλκαλικές συνθήκες. Ακόμα και οι μικρές αυλακώσεις που υπάρχουν στη διπλή ελικοειδή δομή παρέχουν λιγότερη ή μηδενική θέση για την καταστροφή των ενζύμων.
Ορισμός του RNA
Το RNA είναι εξίσου σημαντικό με το DNA καθώς βοηθά στη μεταφορά του γενετικού κώδικα που απαιτείται για τη σύνθεση των πρωτεϊνών από τον πυρήνα στο ριβόσωμα. Βοηθά επίσης στην κωδικοποίηση, αποκωδικοποίηση, ρύθμιση και γονιδιακή έκφραση. Αυτό διατηρεί το DNA και άλλα γενετικά υλικά ασφαλή. Ομοίως το DNA, το RNA περιέχει επίσης τέσσερα νουκλεοτίδια αδενίνη (Α), κυτοσίνη (C), γουανίνη (G) και ουρακίλη (U).
Το mRNA, το rRNA και το tRNA είναι οι τρεις κύριοι τύποι RNA.
Το mRNA ονομάζεται αγγελιαφόρο RNA, η διαδικασία της μεταγραφής ολοκληρώνεται χρησιμοποιώντας πολυμεράση ενζύμου RNA. Σε αυτή την RNA πολυμεράση αποκωδικοποιεί τις γενετικές πληροφορίες από το DNA. Αυτό το mRNA μεταφέρει πληροφορίες για να κατευθύνει το μακιγιάζ της πρωτεΐνης, που απαιτείται από το σώμα.
Το tRNA ονομάζεται RNA μεταφοράς, με τη βοήθεια πρωτεϊνών και άλλων RNA μαζί σχηματίζουν ένα σύμπλεγμα που μπορεί να διαβάσει το mRNA και να μεταφράσει τις πληροφορίες μεταφοράς σε πρωτεΐνες και επίσης βοηθά στην απελευθέρωση αμινοξέων στα ριβοσώματα όπου το rRNA (ριβοσωμικό RNA) με αμινοξέα.
Βασικές διαφορές μεταξύ του δεοξυριβονουκλεϊκού οξέος (DNA) και του ριβονουκλεϊκού οξέος (RNA)
Αν και πάνω συζητάμε το DNA και το RNA λεπτομερώς, ακολουθούν οι βασικές διαφορές μεταξύ τους:
- Η βασική διαφορά μεταξύ DNA και RNA είναι ότι το DNA είναι δίκλωνη δομή, ενώ το RNA είναι μονόκλωνη δομή.
- Ο σκελετός του DNA είναι ζάχαρης δεοξυριβόζης που αποτελείται από μακρά αλυσίδα νουκλεοτιδίων, ενώ το RNA είναι από ζάχαρη ριβόζης και βραχείας αλυσίδας νουκλεοτιδίων.
- Ο συνδυασμός βάσης γουανίνης (G) είναι με κυτοσίνη (C) ενώ η αδενίνη (Α) είναι με θυμίνη (Τ) σε DNA και αδενίνη με ουρακίλη (U) σε RNA.
- Η λειτουργία του DNA είναι η αποθήκευση της γενετικής πληροφορίας και η μετάδοσή της σε άλλα κύτταρα, ενώ το RNA λειτουργεί σε κωδικοποίηση, αποκωδικοποίηση και πρωτεϊνική σύνθεση.
συμπέρασμα
Από την παραπάνω συζήτηση μπορούμε να πούμε ότι τόσο το DNA όσο και το RNA είναι εξίσου σημαντικά καθώς το ένα περιέχει γενετικό υλικό το οποίο απαιτείται να μεταφερθεί για περαιτέρω σωματική ανάπτυξη και λειτουργία, ενώ το RNA βοηθά στην κωδικοποίηση, αποκωδικοποίηση, ρύθμιση και έκφραση γονιδίων.
