Το αστικό δίκαιο διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο, καθώς επιλύει τα περισσότερα ιδιωτικά θέματα που συμβαίνουν σε ιδιώτες. Αντιστρόφως, το ποινικό δίκαιο κατέχει δεσπόζουσες θέσεις μεταξύ των οργανισμών κοινωνικού ελέγχου, καθώς είναι ένα ισχυρό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος από την αντικοινωνική συμπεριφορά. Διαβάστε το παρακάτω άρθρο, για να κατανοήσετε τη διαφορά μεταξύ αστικού και ποινικού δικαίου.
Συγκριτικό διάγραμμα
| Βάση σύγκρισης | Αστικός νόμος | Ποινικό δίκαιο |
|---|---|---|
| Εννοια | Το αστικό δίκαιο αναφέρεται σε ένα γενικό νόμο, ο οποίος αφορά τις διαφορές μεταξύ ατόμων, οργανισμών ή και των δύο, όπου ο αδίκητος αποζημιώνει τον πληγέντα. | Το ποινικό δίκαιο συνεπάγεται το νόμο που αφορά τα αδικήματα ή τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά της κοινωνίας στο σύνολό της. |
| Καταγράφηκε από | Ενάγων | Κυβέρνηση |
| Σκοπός | Να υποστηρίζει τα δικαιώματα ενός ατόμου και να του αποζημιώνει. | Να διατηρεί το νόμο και την τάξη, να προστατεύει την κοινωνία και να τιμωρεί τους παραβάτες. |
| Ξεκινάει με | Υποβολή αίτησης στο αρμόδιο δικαστήριο από τον θιγόμενο. | Πρώτον, υποβάλλεται καταγγελία στην αστυνομία που διερευνά το έγκλημα, στη συνέχεια, μια υπόθεση κατατίθεται στο δικαστήριο. |
| Ασχολείται με | Ασχολείται με οποιαδήποτε βλάβη ή παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων. | Ασχολείται με τις πράξεις τις οποίες το δίκαιο ορίζει ως αδικήματα. |
| Δράση | μηνύω | Καταδιώκω |
| Αποτέλεσμα | Θεραπεία | Τιμωρία |
| Αρμοδιότητες του δικαστηρίου | Αποζημίωση ή αποζημίωση | Φυλάκιση, ωραία, απαλλαγή. |
| Συνέπεια | Ο κατηγορούμενος ευθύνεται ή δεν ευθύνεται. | Ο κατηγορούμενος είναι ένοχος ή δεν είναι ένοχος. |
Ορισμός του αστικού δικαίου
Το αστικό δίκαιο παραπέμπει στο σύστημα κανόνων και κανονισμών, το οποίο περιγράφει και διασφαλίζει τα δικαιώματα των κατοίκων της χώρας και παρέχει ένδικα μέσα σε μια διαφορά. Περιλαμβάνει περιπτώσεις που αφορούν ιδιωτικά θέματα όπως η περιουσία, οι συμβάσεις, οι αδικοπραξίες, οι οικογενειακές διαφορές κ.λπ.
Ο διάδικος που καταθέτει την αγωγή ονομάζεται ενάγων, ενώ ο διάδικος που απαντά στις αγωγές είναι γνωστός ως εναγόμενος και ολόκληρη η διαδικασία ονομάζεται δικαστική προσφυγή.
Ο βασικός στόχος του αστικού δικαίου είναι να επιδιώξει την επανόρθωση των αδικημάτων, επιβάλλοντας αποζημίωση στον αδίκημα και όχι τιμωρία. Ο αδικοπής φέρει μόνο την έκταση των ζημιών, οι οποίες απαιτούνται για να επανορθώσουν το λάθος που έγινε στο θιγόμενο μέρος.
Ορισμός του ποινικού δικαίου
Το ποινικό δίκαιο μπορεί να νοηθεί ως ένα σύνολο κανόνων και καταστατικών που υπογραμμίζει τη συμπεριφορά ή πράξη που απαγορεύεται από το κράτος, καθώς παραβιάζει την πρόθεση του νόμου, απειλεί και βλάπτει την ασφάλεια του κοινού και την κοινωνική πρόνοια. Ο νόμος δεν ορίζει μόνο τα εγκλήματα αλλά καθορίζει επίσης την τιμωρία που θα επιβληθεί για τη διάπραξη ενός εγκλήματος.
Ο πρωταρχικός σκοπός του ποινικού δικαίου είναι να τιμωρήσει το πρόσωπο που διέπραξε έγκλημα, με σκοπό να επικοινωνήσει ένα μήνυμα σε αυτόν και σε ολόκληρη την κοινωνία, να μην διαπράξει το έγκλημα, αλλιώς η πράξη που διαπράττει θα προσελκύσει τιμωρία.
Όταν κάποιος κάνει μια πράξη, η οποία δεν επιτρέπεται από το νόμο, κινδυνεύει να διωχθεί. Στο ποινικό δίκαιο, καταρχάς η καταγγελία καταχωρίζεται στην αστυνομία σχετικά με το έγκλημα, μετά την οποία η αστυνομία ερευνά το έγκλημα και καταθέτει ποινικές κατηγορίες. Το θιγόμενο μέρος μπορεί να αναφέρει μόνο ένα έγκλημα, αλλά οι κατηγορίες μπορούν να κατατεθούν μόνο από την κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπείται από τον εισαγγελέα ενώπιον του δικαστηρίου εναντίον του εναγομένου.
Στην Ινδία, το Ποινικό Δίκαιο ταξινομείται ευρέως σε τρεις μεγάλες πράξεις, οι οποίες είναι ο Ινδικός Ποινικός Κώδικας, ο 1860, ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, ο 1973 και ο Ινδικός Έλεγχος Πράξεων, 1873.
Βασικές διαφορές μεταξύ αστικού και ποινικού δικαίου
Οι διαφορές μεταξύ αστικού και ποινικού δικαίου μπορούν να διατυπωθούν με σαφήνεια για τους ακόλουθους λόγους:
- Ένας γενικός νόμος, ο οποίος συνδέεται με διαφορές μεταξύ ατόμων, οργανισμών ή δύο, όπου ο αδίκητος αποζημιώνει τον πληγέντα, είναι γνωστός ως αστικό δίκαιο. Ο νόμος σχετικά με τα αδικήματα ή τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά της κοινωνίας στο σύνολό της είναι ποινικό δίκαιο.
- Ενώ ένα αστικό δίκαιο κινείται από έναν ενάγοντα, δηλαδή το θιγόμενο μέρος, στο ποινικό δίκαιο η αναφορά υποβάλλεται από την κυβέρνηση.
- Ο σκοπός του αστικού δικαίου είναι να στηρίζει τα δικαιώματα ενός ατόμου και να του αποζημιώνει. Από την άλλη πλευρά, ο σκοπός του ποινικού δικαίου είναι η διατήρηση του νόμου και της τάξης, η προστασία της κοινωνίας και η τιμωρία των παραβατών.
- Για να ξεκινήσει μια υπόθεση στο αστικό δίκαιο, πρέπει να υποβάλετε μια αναφορά στο αντίστοιχο δικαστήριο. Αντίθετα, για να ξεκινήσει μια υπόθεση στο ποινικό δίκαιο, καταρχάς, η καταγγελία πρέπει να καταχωρηθεί στην αστυνομία που διερευνά το έγκλημα, στη συνέχεια, μια υπόθεση κατατίθεται στο δικαστήριο.
- Το αστικό δίκαιο ασχολείται με οποιαδήποτε ζημία ή παραβίαση ατομικών δικαιωμάτων. Σε αντίθεση με αυτό, το ποινικό δίκαιο αφορά όλες τις πράξεις τις οποίες ο νόμος ορίζει ως αδικήματα.
- Στο αστικό δίκαιο, ο θιγόμενος ή ο καταγγέλλων μήνυσε το άλλο μέρος, ενώ, στην περίπτωση του ποινικού δικαίου, ένα άτομο διώκεται για τη διάπραξη εγκλήματος στο δικαστήριο.
- Στο αστικό δίκαιο επιδιώκεται η επίλυση της διαφοράς μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών, όπου μπορεί να παρασχεθεί αποζημίωση στο θιγόμενο μέρος. Αντίθετα, στο ποινικό δίκαιο, τιμωρία δίνεται στους λάθος πράκτορες, ή μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο.
- Στο αστικό δίκαιο, το δικαστήριο έχει την εξουσία να απονέμει αποζημίωση και αποζημίωση. Σε αντίθεση με το ποινικό δίκαιο, όπου το δικαστήριο έχει την εξουσία να φυλακίζει, να επιβάλλει πρόστιμο ή να απαλλάσσει τον εναγόμενο.
- Σε μια αστική υπόθεση, ο εναγόμενος είναι υπεύθυνος ή όχι, ενώ σε μια ποινική υπόθεση ο εναγόμενος είναι είτε ένοχος είτε όχι.
συμπέρασμα
Όπως όλοι γνωρίζουμε ότι οι δύο τύποι νόμων έχουν σκοπό να εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς. Το αστικό δίκαιο δημιουργείται κυρίως για την επίλυση των διαφορών και την παροχή αποζημίωσης στο θιγόμενο μέρος. Αντίθετα, ο εγκληματίας έχει ως στόχο την πρόληψη της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς και την τιμωρία εκείνων που διαπράττουν τέτοιες πράξεις, οι οποίες απαγορεύονται από το νόμο.
