Διαφορά μεταξύ διαπραγμάτευσης και εκχώρησης

• 2019

Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του διαπραγματεύσιμου μέσου είναι ότι μπορεί να μεταφερθεί ελεύθερα, η οποία είναι δυνατή με δύο τρόπους, δηλαδή τη διαπραγμάτευση και την ανάθεση. Η διαπραγμάτευση συνεπάγεται τη μεταβίβαση διαπραγματεύσιμου μέσου, που πραγματοποιείται προκειμένου να γίνει ο εκδοχέας, ο κάτοχος του μέσου.

Από την άλλη πλευρά, η ανάθεση αναφέρει τη μεταβίβαση της κυριότητας του διαπραγματεύσιμου μέσου, στο οποίο ο εκδοχέας αποκτά το δικαίωμα να εισπράξει το οφειλόμενο από την προηγούμενη μέρη ποσό για το μέσο.

Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ διαπραγμάτευσης και ανάθεσης είναι ότι διέπονται από διαφορετικές πράξεις. Για να μάθετε περισσότερες διαφορές ανάμεσα στους δύο τύπους μεταφορών, διαβάστε το παρακάτω άρθρο.

Συγκριτικό διάγραμμα

Βάση σύγκρισης	Διαπραγμάτευση	ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Εννοια	Η διαπραγμάτευση αναφέρεται στη μεταβίβαση του διαπραγματεύσιμου μέσου, από ένα πρόσωπο σε άλλο, για να κάνει το πρόσωπο αυτό τον κάτοχο.	Η εκχώρηση συνεπάγεται τη μεταβίβαση δικαιωμάτων, από ένα άτομο σε άλλο, για τη λήψη της πληρωμής του χρέους.
Διοικητικό νόμο	Πράξη διαπραγμάτευσης οργάνων, 1881	Νόμος περί μεταβίβασης ιδιοκτησίας, 1882
Επηρεάστηκε από	Απλή παράδοση σε περίπτωση μέσου κομιστή και, έγκριση και παράδοση σε περίπτωση παραγγελίας.	Ένα γραπτό έγγραφο δεόντως υπογεγραμμένο από τον εκχωρητή.
Θεώρηση	Προβλέπεται	Αποδεικνύεται
Τίτλος	Ο εκδοχέας αποκτά το δικαίωμα του κατόχου σε εύθετο χρόνο.	Ο τίτλος του εκδοχέα υπόκειται στον τίτλο του εκχωρητή.
Ειδοποίηση μεταφοράς	Δεν απαιτείται	Πρέπει να επιδοθεί από τον εκδοχέα στον οφειλέτη του.
Δικαίωμα να μηνύσει	Ο εκδοχέας έχει το δικαίωμα να μηνύσει τον τρίτο, με το δικό του όνομα.	Ο εκδοχέας δεν έχει το δικαίωμα να μηνύσει τον τρίτο στο δικό του όνομα.

Ορισμός των διαπραγματεύσεων

Η διαπραγμάτευση μπορεί να περιγραφεί ως η διαδικασία κατά την οποία η μεταβίβαση διαπραγματεύσιμου μέσου γίνεται σε οποιοδήποτε πρόσωπο, προκειμένου να γίνει αυτό το πρόσωπο, ο κάτοχος του διαπραγματεύσιμου μέσου. Συνεπώς, το διαπραγματεύσιμο μέσο αποσκοπεί στη μεταφορά του τίτλου του μέσου στον εκδοχέα.

Ο χρόνος διαπραγμάτευσης για οποιοδήποτε πρόσωπο εκτός κατασκευαστή, συρταριού ή αποδέκτη, μέχρι την πληρωμή και στην περίπτωση του κατασκευαστή, συρταριού ή αποδέκτη, θα πρέπει να είναι μέχρι την ημερομηνία λήξης. Οι δύο μέθοδοι διαπραγμάτευσης είναι:

• Με την παράδοση : Η διαπραγμάτευση γίνεται με απλή παράδοση, στην περίπτωση μέσου στον κομιστή, αλλά πρέπει να είναι εθελοντική.
• Με την έγκριση και την παράδοση : Στην περίπτωση του οργάνου παραγγελίας, πρέπει να υπάρχει επικύρωση και παράδοση του διαπραγματεύσιμου μέσου. Η παράδοση πρέπει να είναι εθελοντική, με πρόθεση τη μεταφορά του υποκείμενου περιουσιακού στοιχείου, στον εκδοχέα να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση.

Ορισμός της ανάθεσης

Με τον όρο "ανάθεση" εννοούμε τη μεταβίβαση των συμβατικών δικαιωμάτων, ιδιοκτησίας ιδιοκτησίας ή τόκων, από ένα πρόσωπο, προκειμένου να πραγματοποιηθεί το χρέος.

Μεταβίβαση είναι γραπτή μεταβίβαση δικαιωμάτων ή περιουσίας, στην οποία ο εκχωρητής μεταβιβάζει το μέσο σε εκδοχέα με σκοπό να παραχωρήσει το δικαίωμα στον εκδοχέα, υπογράφοντας συμφωνία που ονομάζεται πράξη εκχώρησης. Επομένως, ο εκδοχέας δικαιούται να λάβει το οφειλόμενο ποσό από το διαπραγματεύσιμο μέσο από τους υπόχρεους.

Βασικές διαφορές μεταξύ διαπραγμάτευσης και εκχώρησης

Οι κύριες διαφορές μεταξύ διαπραγμάτευσης και ανάθεσης παρουσιάζονται στα παρακάτω σημεία:

1. Η μεταβίβαση του διαπραγματεύσιμου μέσου, από ένα πρόσωπο σε άλλο, για να κάνει το πρόσωπο αυτό τον κάτοχο, είναι γνωστό ως διαπραγμάτευση. Η μεταβίβαση δικαιωμάτων, από ένα άτομο σε άλλο, με σκοπό την παραλαβή της πληρωμής του χρέους, είναι γνωστή ως εκχώρηση.
2. Όσον αφορά τη ρύθμιση του διαπραγματεύσιμου μέσου, η διαπραγμάτευση διέπει το διαπραγματευόμενο μέσο, ​​το 1881, ενώ η αποστολή ρυθμίζεται από το νόμο περί μεταβίβασης της περιουσίας, 1882.
3. Η διαπραγμάτευση μπορεί να πραγματοποιηθεί με απλή παράδοση σε περίπτωση μέσου κομιστή και, έγκριση και παράδοση σε περίπτωση παραγγελίας.
4. Στην περίπτωση του μέσου στον κομιστή, η διαπραγμάτευση γίνεται με απλή παράδοση του οργάνου, αλλά στην περίπτωση του μέσου στον κομιστή, πρέπει να πραγματοποιείται η θεώρηση και η παράδοση του οργάνου. Αντιστρόφως, η εκχώρηση πραγματοποιείται με γραπτή συμφωνία που θα υπογραφεί από τον εκχωρητή, τόσο στην περίπτωση παραγγελίας όσο και στον κομιστή.
5. Κατά τη διαπραγμάτευση, η αντιπαροχή τεκμαίρεται, ενώ, στην περίπτωση της ανάθεσης, αποδεικνύεται η αντιπαροχή.
6. Δεν υπάρχει απαίτηση ειδοποίησης μεταφοράς, κατά τη διαπραγμάτευση. Αντιθέτως, η κοινοποίηση της εκχώρησης είναι υποχρεωτική, έτσι ώστε να δεσμεύει τον οφειλέτη.
7. Κατά τη διαπραγμάτευση, ο εκδοχέας έχει το δικαίωμα να μηνύσει τον τρίτο με το δικό του όνομα. Αντιθέτως, κατά την ανάθεση, ο εκδοχέας δεν έχει κανένα δικαίωμα να μηνύσει τον τρίτο, με το δικό του όνομα.
8. Κατά τη διαπραγμάτευση, δεν υπάρχει απαίτηση καταβολής τέλους χαρτοσήμου. Αντίθετα, κατά την ανάθεση πρέπει να καταβληθεί τέλος χαρτοσήμου.

συμπέρασμα

Κατά τη διαπραγμάτευση, η μεταβίβαση διαπραγματεύσιμων τίτλων, παρέχει στον μεταβιβάζοντα το δικαίωμα του κατόχου σε εύθετο χρόνο. Στο άλλο άκρο, στην ανάθεση ο τίτλος του εκδοχέα, είναι ελαφρώς ελαττωματικός, καθώς υπόκειται στον τίτλο του εκχωρητή του δικαιώματος.