Διαφορά μεταξύ συστηματικού και μη συστημικού κινδύνου

• 2019

Υπάρχει πάντοτε ένας κίνδυνος που ενσωματώνεται σε κάθε επένδυση όπως οι μετοχές ή τα χρεόγραφα. Οι δύο κύριες συνιστώσες του συστηματικού κινδύνου κινδύνου και του μη συστηματικού κινδύνου, οι οποίες όταν συνδυάζονται οδηγούν σε συνολικό κίνδυνο. Ο συστηματικός κίνδυνος είναι αποτέλεσμα εξωτερικών και ανεξέλεγκτων μεταβλητών, οι οποίες δεν είναι ειδικές για τη βιομηχανία ή την ασφάλεια και επηρεάζουν ολόκληρη την αγορά και οδηγούν στη διακύμανση των τιμών όλων των τίτλων.

Από την άλλη πλευρά, ο μη συστηματικός κίνδυνος αναφέρεται στον κίνδυνο που προκύπτει από ελεγχόμενες και γνωστές μεταβλητές, οι οποίες είναι συγκεκριμένες για τη βιομηχανία ή την ασφάλεια.

Ο συστηματικός κίνδυνος δεν μπορεί να εξαλειφθεί με τη διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου, ενώ η διαφοροποίηση αποδεικνύεται χρήσιμη για την αποφυγή του μη συστηματικού κινδύνου. Πάρτε μια πλήρη ανάγνωση αυτού του άρθρου για να μάθετε για τις διαφορές μεταξύ συστηματικού και μη συστηματικού κινδύνου.

Συγκριτικό διάγραμμα

Βάση σύγκρισης	Συστηματικός κίνδυνος	Ασυστηματικός κίνδυνος
Εννοια	Ο συστηματικός κίνδυνος αναφέρεται στον κίνδυνο που συνδέεται με την αγορά ή το τμήμα της αγοράς στο σύνολό του.	Ο μη συστηματικός κίνδυνος αναφέρεται στον κίνδυνο που συνδέεται με μια συγκεκριμένη ασφάλεια, εταιρεία ή βιομηχανία.
Φύση	Αχαλίνωτος	Συγκράτητος
Παράγοντες	Εξωτερικοί παράγοντες	Εσωτερικοί παράγοντες
Επηρεάζει	Μεγάλος αριθμός τίτλων στην αγορά.	Μόνο μια συγκεκριμένη εταιρεία.
Τύποι	Κίνδυνος επιτοκίου, κίνδυνος αγοράς και κίνδυνος αγοραστικής δύναμης.	Επιχειρηματικός κίνδυνος και χρηματοοικονομικός κίνδυνος
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ	Κατανομή ενεργητικού	Διαφοροποίηση χαρτοφυλακίου

Ορισμός συστηματικού κινδύνου

Με τον όρο «συστηματικός κίνδυνος» εννοούμε τη διακύμανση των αποδόσεων των χρεογράφων, που οφείλονται σε μακροοικονομικούς παράγοντες των επιχειρήσεων, όπως οι κοινωνικοί, πολιτικοί ή οικονομικοί παράγοντες. Οι διακυμάνσεις αυτές σχετίζονται με τις αλλαγές στην απόδοση ολόκληρης της αγοράς. Ο συστηματικός κίνδυνος οφείλεται στις αλλαγές στην κυβερνητική πολιτική, στην πράξη της φύσης, όπως η φυσική καταστροφή, οι μεταβολές στην οικονομία του έθνους, τα διεθνή οικονομικά στοιχεία κλπ. Ο κίνδυνος μπορεί να οδηγήσει σε πτώση της αξίας των επενδύσεων σε μια περίοδο. Κατατάσσεται σε τρεις κατηγορίες, οι οποίες εξηγούνται ως εξής:

• Κίνδυνος επιτοκίου : Κίνδυνος που προκαλείται από τη διακύμανση του επιτοκίου ή του τόκου από καιρό σε καιρό και επηρεάζει τους τοκοφόρους τίτλους όπως τα ομόλογα και τα χρεόγραφα.
• Κίνδυνος πληθωρισμού : Εναλλακτικά γνωστός ως κίνδυνος αγοραστικής δύναμης, καθώς επηρεάζει δυσμενώς την αγοραστική δύναμη ενός ατόμου. Αυτός ο κίνδυνος προκύπτει λόγω της αύξησης του κόστους παραγωγής, της αύξησης των μισθών κλπ.
• Κίνδυνος αγοράς : Ο κίνδυνος επηρεάζει τις τιμές μιας μετοχής, δηλαδή οι τιμές θα αυξηθούν ή θα μειωθούν σταθερά για μια περίοδο μαζί με άλλα μερίδια αγοράς.

Ορισμός του μη συστημικού κινδύνου

Ο κίνδυνος που προκύπτει από τις διακυμάνσεις των αποδόσεων της ασφάλειας μιας εταιρείας λόγω των μικροοικονομικών παραγόντων, δηλαδή των παραγόντων που υπάρχουν στην οργάνωση, είναι γνωστός ως μη συστηματικός κίνδυνος. Οι παράγοντες που προκαλούν τέτοιους κινδύνους σχετίζονται με μια συγκεκριμένη ασφάλεια μιας επιχείρησης ή μιας βιομηχανίας που επηρεάζει μόνο μια συγκεκριμένη οργάνωση. Ο κίνδυνος μπορεί να αποφευχθεί από τον οργανισμό εάν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα εν προκειμένω. Έχει κατανεμηθεί σε δύο επιχειρηματικούς κινδύνους κατηγορίας και σε χρηματοοικονομικούς κινδύνους, που εξηγούνται ως εξής:

• Επιχειρηματικός κίνδυνος: Ο κίνδυνος που ενυπάρχει στις κινητές αξίες είναι η εταιρεία που μπορεί ή δεν μπορεί να αποδώσει καλά. Ο κίνδυνος όταν μια επιχείρηση εκτελεί χαμηλότερο μέσο όρο είναι γνωστός ως επιχειρηματικός κίνδυνος. Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που προκαλούν επιχειρηματικούς κινδύνους, όπως αλλαγές στις κυβερνητικές πολιτικές, αύξηση του ανταγωνισμού, αλλαγή γούστου και προτιμήσεων των καταναλωτών, ανάπτυξη υποκατάστατων προϊόντων, τεχνολογικές αλλαγές κ.λπ.
• Χρηματοοικονομικός κίνδυνος : Εναλλακτικά γνωστός ως κίνδυνος μόχλευσης. Όταν υπάρχει μεταβολή της κεφαλαιακής διάρθρωσης της εταιρείας, συνιστά χρηματοοικονομικό κίνδυνο. Ο λόγος χρέους / ιδίων κεφαλαίων είναι η έκφραση αυτού του κινδύνου.

Βασικές διαφορές μεταξύ συστηματικού και μη συστημικού κινδύνου

Οι βασικές διαφορές μεταξύ συστηματικού και μη συστηματικού κινδύνου παρέχονται στα ακόλουθα σημεία:

1. Ως συστηματικός κίνδυνος νοείται η πιθανότητα ζημίας που συνδέεται με ολόκληρη την αγορά ή το τμήμα της αγοράς. Ο μη συστηματικός κίνδυνος σημαίνει τον κίνδυνο που συνδέεται με συγκεκριμένο κλάδο ή ασφάλεια.
2. Ο συστηματικός κίνδυνος είναι ανεξέλεγκτος, ενώ ο μη συστηματικός κίνδυνος είναι ελεγχόμενος.
3. Ο συστηματικός κίνδυνος προκύπτει λόγω μακροοικονομικών παραγόντων. Από την άλλη πλευρά, ο μη συστηματικός κίνδυνος προκύπτει από τους μικροοικονομικούς παράγοντες.
4. Ο συστηματικός κίνδυνος επηρεάζει μεγάλο αριθμό τίτλων στην αγορά. Αντιστρόφως, ο μη συστηματικός κίνδυνος επηρεάζει τους τίτλους μιας συγκεκριμένης εταιρείας.
5. Ο συστηματικός κίνδυνος μπορεί να εξαλειφθεί με διάφορους τρόπους, όπως η αντιστάθμιση κινδύνου, η κατανομή περιουσιακών στοιχείων, σε αντίθεση με τον μη συστηματικό κίνδυνο που μπορεί να εξαλειφθεί μέσω της διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου.
6. Ο συστηματικός κίνδυνος χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: τον κίνδυνο επιτοκίου, τον κίνδυνο αγοράς και τον κίνδυνο αγοραστικής δύναμης. Σε αντίθεση με τον μη συστηματικό κίνδυνο, ο οποίος χωρίζεται σε δύο ευρύτερους επιχειρηματικούς κινδύνους και οικονομικούς κινδύνους.

συμπέρασμα

Η παράκαμψη του συστηματικού και μη συστηματικού κινδύνου είναι επίσης ένα μεγάλο καθήκον. Καθώς οι εξωτερικές δυνάμεις εμπλέκονται στην πρόκληση συστηματικού κινδύνου, έτσι είναι αναπόφευκτες καθώς και ανεξέλεγκτες. Επιπλέον, επηρεάζει ολόκληρη την αγορά, αλλά μπορεί να μειωθεί μέσω της αντιστάθμισης κινδύνου και της κατανομής του ενεργητικού. Δεδομένου ότι ο μη συστηματικός κίνδυνος προκαλείται από εσωτερικούς παράγοντες, έτσι ώστε να μπορεί εύκολα να ελεγχθεί και να αποφευχθεί, σε μεγάλο βαθμό μέσω της διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου.